sen mi daha çok sevdin yoksa ben mi
senin mi aktı gözünden yaşlar
benim miydi sızlayan o yürek
ben beceremem konuşmayı dedim
duymayan kimdi
yazdım defalarca dur durak bilmeden
sevginin her dilini kullandım
gözlerine de baktım sonunda
ben mi beceremedim bakmayı
yoksa sen miydin kör olan
bir şeyi bildim söyledim hep
sevgi karşılık beklemez
evet
sevgi gel der
ağlar avaz avaz
düşer yerlere dillere
düştüğü yerden kalkabilir yara bere içinde
dua da eder sevgi
ALLAH'ım gelsin demeyi bilir
ama karşına geçip sev beni diyemez
af edersin sevgili
ben tüm şiirlerimi sana yazdım
bestelerim de sanaydı
gözlerine bakarken gözlerimde gördüklerin
evet onlarda gerçekti
ama sustum
dilime söz düşüremedim hiç
sen bilmezsin bunun nasıl bir şey olduğunu
içindeki alev topları cayır cayır yakıp tüketirken
susabilmek ne demek bilemezsin
neden sustun deme sakın
korktum çünkü
sana henüz hiç dokunmamışken
umut gemilerinin yelkenleri içimde hala açıkken
hala sana dair güzel düşlerim varken
senin için dualar edebiliyorken
hataya düşüp sana ah etmekten korktum
gözümden gönlümden düşmenden korktum
yine affet sevgili
sustuğum içime sakladığım
ve seni çok ama çok sevdiğim için
affet beni sevemediğin için
affet
seni gönlümde göklere çıkardığım için...
(yerin yurdun hep orası olacak)
Kayıt Tarihi : 26.1.2014 01:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!