Sen Mecnun Değilsin Deme

' o kendini biliyora bilindik ithaf'

Güzelliğinin kokusu sinerdi suskun hayal evimin her görünmediğin anlara. ;
Seni özlerdim ruhun balkonunda mırıldardım bildiğim parçalarla.Paramparça olmuş hallimden öyküler içre öyküler sıralanırdı. Herkes bu kız çok güzel mi ki? Bu kadar yazılarında bitmeyen güzeli merak ediyoruz. “Leyla güzel miydi ki? Hani padişah merak eder,çağırır Leyla’yı.
Görünce,kara kuru, cılız,sıradan biri kız:Padişah Leyla’a bir sürü laf söyler,güzel olmadığını,Mecnun nerene takıldın falan filan.
Leyla susar hiçbir şey demez,dinler en son: “Sus Mecnun değilsin”
Vebalı aşkının doğurduğu sevilerimin masalımda düşlerinde kaybolan bir perinin senli halini yaşıyorum.Güzelliğin, yaşın,sözlerini aştım.Ruhumun denklemi olmuşsun.Uzaksın, hiç benim değilsin.Daha pay ile payda olamadık. Ben pay olarak üsteyim ve çizdim çizgimi.Sen ne zaman payda olacaksın.Ne zaman bölüneceğiz elde kalmışlara,heveslere.. Sağlamamızı yapacak anlarım susuyor ve seni bekliyor. Beni baştan ve aşktan çıkardın.Evet,çıkarmaları öğrenmişsin.Toplamaların ben öğrendin, tüm ömrümü senle topladım.Sen artı ben etmedi aşk,aşk artı sonsuzluk artı bitmeyen tutku …

Senli zamanlarımda zam geldi anlara. Benim saatim sen oldun.Grinviç meridyenini içime aldım. Nazar dualarıyla,nazlarınla bendeki azlarınla yetinen aşkın yetimiyim.
Günahları ve gün-ahlarımı sana yazdım.Sensin beni bu hale sokan, beni bu halde bırakan.
Bir kelebek düğününde güneş açtı,içimdeki kelebekler uçtular güneşin pervanesine.Hecelendiler aşkımızı herkes izledi müthiş bir görüntü
Sözcelerimizi açık senfonileriyle eşlik ederdi gelgitlerimize.Sen gelmenin geli.
Sen gitmenin gidi.Bense kalmanın kal haliydim.Kal olmuş bir ömre kavi hatta kallavi kalışlar derliyordum.
Arasöz, ara öz tümcelerle, kısa anlatılar kadar öznesiz bir yüklemdik.Sıralanış tüm duygularımızdan sıralı tümceler uzanırdı senin yükleme nota verip sustuğun anlara.
Haritasız geliş -gidişlerin yüreğine seni işaretledim, hangi güzele baksam sen şehri.
Sahi beni attığın uçurumların uçarısında ödeyemediğin öpücük vergin kurtaracak mı?
Sis olup yitik hasretlere lal olan hislerimi hangi anın dağıtacak? Ne zaman güneşimden öpecek gün aşkların.Güneşi ne zaman batıracaksın gecemde? Ve o gün gözlerin güneş olarak ışıldayacak her özlediğim anların zerresine. İsimsiz bir sevi meleğine müjdeler göndermişsin.Geleceğim diye.Hapisliği sensizliği yaşayan hücrelerimde sen coşkusu.Damara kadar,katarlanmışın.
Yüreğim magma. Çıkartmaya çalıştığın sıcaklığım faylarımda huylarına geliyor.Yarın senli bir volkandır,andır, şandır bilesin.
Düşürdüğümüz umudun elmasını bulmak sen gelirken özlemlerin sularında.Ben bir merim senin mercanlarını da o düşürdüğümüz elması da buluruz.Yüreğimiz yanardağlara yanma dersi verirken olur her şey. Karartılmış aşkların göğüne yıldızlar ısmarladım en güzel tutkularımızdan Paramparça olmuş ruhumun içsel penceresinden kaçıp sığınmaya çalışıyordum mülteci sevgimize. Ve sen sığınağım olurdun.Onca acının hacısı olan esrik bir benime.
Suskunluklar susamazdı sen gelince gözümde tüten her tutuluş yücelirdi alışmışlığa.

Özlemin avlusunda sen beni beklerdim,sen gelmezdin.Her akşam ilk çıkan yıldızla bakışırdık. Sanki sen gelmişsin diye diye.

Ve sen o zamanlar, aşkımıza daha yeni yıldızlar dökerdin. Gelmemenin tüm zorluklarını derlerdin.Bu dert olurdu.Ay yüzünle nazar duaları ederdiniz ay ile yakamozlarım azınca.
Ve ben o zamanlar, bin ben olur,yaralarıma merhem sürerdim sevginin merheminden.Düşünmezdik bir düşün neyi nasıl çaldığını. Olacağın kamış ve sensiz kalmış her demine demlenir dururdum.
“Her mihnet kabulümdür, yeter ki günün eksilmesin penceremden” misali visaline içsel valslar ekleyerek beklerdim.

Sen mecnun değilsin deme…Ben mecnun’un babası.Sen gelemediğine göre, hala benim olamadığına göre Leyla’nın komşusu Lecan ‘sın..