Sen Lanetlenmişsin Şiiri - Kadir Arınç

Sen lanetlenmişsin adamım, sahil boyunca…
Kumsalda uyumuşsun gece.
Kirpiklerin savaşırken güneşin gelişine,
Yosun yosun nemlenen yüzüne
Bir avuç deniz dilersin;
Bir yudum su belkide…
Uzansan dokunacaksın ya hani
Uzansan, dokunamayacaksın…
Dalların hışırtılarından kopup gelmeyecek hüzün!
Yeşertmeyen baharsın yanıp kavrulan şehirde etrafı.
Yol kenarında kokmaya durmuş kedi leşi gibi;
Kalkmayacaksın, kaldırılmayacaksın!
Sen lanetlenmişsin,
Gizemini çözemeyeceksin fenerin;
Ve seni hiç bir gemi götürmeyecek bu limandan…
Atırgana tutmuş salların iplerini kemirmiş hayallerin…
Gitmeyeceksin, gidemeyeceksin!
Acıyorsun, kanıyorsun,
Susuyorsun bir de üstüne sessizce;
Ağlıyorsun…
Açıktan yarana tuz serpiyor martılar;
Güç bela ayaklanışlarını el sallıyor zannediyorlar…
Martılar işte,
Maidende olmayan simit dilimine,
Balık diye misina bekçilerine,
Özgürlüğü esirlere,
Ötüyorlar…
Rüzgarın dansa kaldırdığı ne varsa dövüyor o vakit!
Sahilin tokatlarına,
Direnmiyorsun!
Karanlığın sancısında kucağına geceyi alıyorsun. Yine,
Saatlerin oyununa geldin.
Gün dediğin ekmeğini sürmekten bandırmaya…
Kim bilir ne dert yüklemiş dumanına sigarasının…
İrkiliyor aniden yalnızlığına hoşgelmeyen,
Fersahtan iliklerini sızlatacak şişedeki not çarpınca midye kabuklarına:
Sen lanetlenmişsin adamım,
Nefesi deniz kokan sahilden…