Sen küçük insan… Şiiri - Ahmet Elmalı

Arkamdan koşan sen küçük insan
Durdur ayaklarını, sustur bacaklarını
Ayaklarımın ayaklarına
Bacaklarımın bacaklarına kustuğu öfke
Bilsen nekadar çok
Bilsen ne kadar

Arkamdan koşan sen küçük insan
Ne istiyorsun, bu susuz açtan
Çok mu değerim var sanki bende olan
Beklediğin nedir benim insanlığımdan
Bilsen neler bekledim bu hayattan
Bilsen neler

Arkamdan koşan sen küçük insan
Rahatsın, koşan yok senin arkandan
Koşsalar ne farkederdi sanki durmadan
Sen koştuktan sonra benim arkamdan
Bilsen istemezdin onları sonradan
Bilsen istemezdin

Arkamdan koşan sen küçük insan
Çok yaşamadım şu kısa yaşamımda
Ama ağlamadım, o dertli yıllarımda
Ben bir garip, güzel günlerim garip
Bilsen her şey garip
Bilsen her şey

Arkamdan koşan sen küçük insan
Tamam anladım durmazsın yorulmadan
Ah ben durduktan sonra bir yorulmasan
Bıraksan peşimi farkında olmadan
Bilsen ne çok sevinirdim o zaman
Bilsen ne çok

Arkamdan koşan sen küçük insan
Dert mi eklemek istiyorsun
Yoksa sevinç, mutluluk mu çalmak
Yoksa ne olduğuma mı bakmak
Bilsen bir ben vardı, bende olan
Bilsen bir ben...