Sen koynumda sabahlarken Şiiri - Oktay Avcu

Aynı yaşamı paylaştığımız günlerde
Sabah dokuzda başlardı sevincimiz
Akşamları son bulmadan
Saat sekiz olurdu
Ve sonra on
Aynı otomobilde sevişirken
Ve dokunurken dudaklarına
Geceleri silmek isterdim günlerin sayfasından
Sonra sen araçtan inerdin
Seni seyrederdim giderken
Uzaklardan kayboluşunu izlerdim
Her uzattığın adımda
Yaklaştığını sanırdım
Bana koştuğunu
Yanıldığımı anlasam da
Önemsemeden kendimi aldatışımı
Seni kucaklardım
Sımsıkı sarılarak düşlerime
Sen koynumda sabahlarken
Bu defa sabahlar olmasın isterdim
Ve güneşi kovardım düşlerimden
Kaçmanı istemezdim
en çıplak dokunduğum bedenimden
Ve her konuştuğun kelime
Her kurduğun cümle
Melodi tadı verirdi kulaklarıma