Ben hep;
Kardım, tipiydim, fırtınaydım, tufandım...
Hiç mi güneş açmadım?
Sen hep;
Mutluydun, iyiydin, hoştun, anlayışlıydın...
Hiç mi kalp kırmadın?
Zaman geçiyor gelmez geri bu günler,
Ne olur az daha dokunsan yüreğime ellerinle.
Hayat zaten öyle böyle elbet geçer,
Ah! biraz farklı hissedebilsem kendimi seninle.
Sevginin sebepsizliğine inanırım,
Bir bakışa, bir gülüşe aşık olabilir insan,
Sevdiğimdendir...
Varsa bıktıran hırçınlığımın;
Senden yana sebebim vardır inan.
Sen iyiyken ben hiç kötü olmadım
Ben iyiyken sende kötü olmadın
Sen kötüyken ben sana inandım
Ama ben kötüyken, sen beni hep yalanladın...
Kayıt Tarihi : 9.7.2009 00:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!