Sen kör ben sağır Şiiri - Hanbeli Erçin

Söylenmelik kelimelerin kursağımı yırtması yutkunluğu var içimde.
İçim çok endişe, çok hüzün ve en çokta sen dolu.
Dizginleri çözülmüş özgür atların nallarında eziliyor.
En az yermiye yakın yaş çürüttüm sensiz kalmalarımda,
Kuşları öldürenler gördüm, içim kirli bir nehir.
Bir pazar kalabalığı, sesinden uzak uçurumlar.
Sen kör, ben sağır. Ne olacak bu halim.
Seni içimde büyültmelerim anne kuzusuydum oysa.
Kırk yılın hatrını kırdım içime, sen birde kan revan uykularımı gör.
Ne garip değil mi? Ölüm bile üşüyor.
Nasıl bir girdap bu, nasıl bir yakarış içimde kamikaze duyguların gömülmesi.
İçim diyorum bu kadar mı benden ayrı, içim diyorum nasıl da bu kadar sen oldu.
İçim için için ağlıyorken, kime bu kadar güzel gülüyorsun