Büyüdükçe ruhumum da değişeceğini söylediler.
Öyle ki, bir giydiğimi bir daha giymeyecek,
Bir merhaba dediğimi
Ertesi gün tanımayacakmışım.
Bazen gittiğim yere bir defa gidip,
Bir sonrakinde o adresi hatırlamayacağımı söylediler.
Ama ne kadar çok yanıldılar,
Bana bir kere güldün,
Ben gülümsemenin adresini öğrendim.
Bana bir kere kaza ile çarptın,
Senin dokunduğun yeri saklıyorum,
Kimse çarpmasın ve yok etmesin seni diyerek.
Hediye almasını bilmediğim için,
Tuhaf şeyler biriktiriyordum,
Başkalarına göre tuhaf,
Benim için hazine olan şeyler
Bir tanesi dokunduğun kalemin,
Ne de çok kaybederdin onları.
Bilsen onların kimde olduğunu
Bir tanesi saçından bir tutam
Bir başkası saçına yapışıp
Sonra da omzundan süzülen bir yapraktı.
Çok sevdiğin rujun
Nereye bıraktığını unuttuğun çay kupan
Saçını topladığın tokaların
Bunlar da yetmeyince
Gülücüklerini koydum kavanoza
Sen olmadığında açıp gülmek için.
Kayıt Tarihi : 2.10.2013 21:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Rıdvan Cankiç](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/10/02/sen-koleksiyonu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!