İstanbul kokuyor ellerin, demiştin
yalnız ellerim mi, İstanbul kokan
yüreğim var ki
içinde de sen
sanki minik bir serçe
titrer ürkekçe
kırkı çıkmış özlemimin
yine de emekleyedurur umutlarım
ve sen
bir daha seslensen
‘gel’ desen
-bilmem ki nasıl söylesem? -
kıyama durur aşk
vakitsiz
Kız Kulesi’nde
sabah horozları ötüyordur şimdi
sarhoş
Çamlıca hüzünlü bir gelin
ben ağır yaralı
Kadıköy-Üsküdar arasında sıkışmış
emektar Haydarpaşa
İstanbul kokuyor yüreğim
ve içinde
sen...
sana çıkan bütün yollar
İstanbul; yüreğim
-dönmek mümkün mü? -
sen yağ ki üstüne
sırılsıklam
öleyim
03.05.2012 – Bingöl
Müjdat BilginKayıt Tarihi : 3.5.2012 21:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Duygu yüklü, biraz hüzünlü bir şiir..... Aşk olur da hüzün olmaz mı!.....
Yüreğinize, kaleminize sağlık Müjdat Bey........ Kutlarım..... Saygılarımla.....
Giderken sevdiğine, 'sevdiği şehrin, mekanın kokusunu da götürür...' Ya da tersi.. O şehir ya da mekan, sevilen kokar...
Kutlarım güzel şiirinizi ve sizi Müjdat Bey..
Sırılsıklam
Öleyim
Müjdat Bilgin
KALEMİNİZ HEP YAZSIN SAYGILAR
TÜM YORUMLAR (31)