Sen Kokuyor Gece Şiiri - Cem Kamalı

Güneş, senin için ayrı, benim için ayrı doğuyor artık.
Öylesine soğuk ki, senin ekseninden çıktığımdan beridir hiç ısıtmıyor toprağımı.
Ağaçları yeşertmiyor, çiçekler döktü tüm yapraklarını.
Geceye uzanıyor ellerim.
Hiç merak ettin mi, geceyle bu kadar derdim neydi benim?
Gece; yokluğun kadar sessiz.
İçim gibi; zindan karanlığı.
Biz gibi; ıssız, yerinde yeller esen.
Ve her gece; tenin kokuyor bu ev,
Bu yatağın sen yanı hep sıcak,
Hep sen kokuyor.
Apayrı şehirlerde soluyoruz artık hayatı,
Bir sabah ayazı var soluduğum bu hayatta,
Öyle soğuk ki..
Üşümekten kesiliyor soluğum,
Gözlerimin feri soluyor.
Öyle bir gecedeyim ki yine,
Buram buram sen kokuyor..
(CMK)