Sen Kokuyor Şiiri - Gürkan Akan

beklediğim ilk liman burası
ve kaçırdığım ilk gemi sen oldun
senden sonra alışkanlık edindim
sevemez
duyamaz ve
göremez oldum...

sen kokuyor caddeler
sen kokuyor gökyüzü
sen kokuyor deniz...

kaçıp gitmeliyim bu şehirden
her yerde hatıraların kalmış
her yerde gözlerin var
boğazıma düğümleniyor sözlerin
konuşamıyor, düşünemiyorum
bu benim sevdiğim istanbul değil
bu benim baharım değil...

sen kokuyor odam
sen kokuyor yıldızlar
sen kokuyor tenim...

gitmeliyim
bir gece terketmeliyim bu şehri
ardıma bakmadan
bir tren garında
ya da bir hava limanında bulmalıyım kendimi
odamdan, yastığımdan
ayırmalıyım kokunu...

sen kokuyor gece
sen kokuyor mevsimler
sen kokuyor yağmur...

çok yoruldum
çok ıslandım
yüreğime dökülmeyen gözyaşı kalmadı
çok aradım
hayalinin olmadığın bir köşe
kokunu duymadığım bir yer
sensiz bir istanbul bulamadım...

sen kokuyor ellerim
sen kokuyor sözlerim
biliyorum sen duymuyorsun ama
yüreğim en çok sen kokuyor...