Sen Koksun Yeter Şiiri - Ali Altınlı 2

Bahtımın kar beyazı, batmayacak güneşim;
Ruhumdan nefeslendi, sönmeyecek ateşim;
Rabbimin huzurunda sen helalim, sen eşim;
Ölmek mesele değil sensizlik beter bana;
Dokunduğun kefenim sen koksun yeter bana…

Özlem kında bekleyen telaşlı hançer olur;
Hayaller yerle –yeksan düşlerinde kaybolur;
Umutlar kör karanlık bir sokakta son bulur;
Sustuğunda çıldıran, hasretin çatar bana;
Dokunduğun kefenim sen koksun yeter bana…

Arama, bulamazsın, sözlerimin gizini;
Gözlerim gözyaşıyla, toplarken valizini;
Yanağımda bırakır, paramparça izini;
Sensiz çalan şarkının her sözü batar bana;
Dokunduğun kefenim sen koksun yeter bana…

Duyduğum bir kelamın, sahnesiz dram olur;
Senden ayrı saatler, kahır olur, gam olur;
Efkâra düşer gönül, uykular haram olur;
Nöbet tutan gözlerim, suçunu atar bana;
Dokunduğun kefenim sen koksun yeter bana…

Kurbanındır ömrüne, can denen emanetim;
Yüzüne yüz sürünce, sende kalır suretim;
Aklında kalsın emi, sanadır vasiyetim;
Kalecik Karasını, dert çeken satar bana;
Dokunduğun kefenim sen koksun yeter bana…