Sen Kokarken Şiiri - Avni Temiz

İt gibi titresem de, yokluğun da soğuktan,
Yakamadım sobayı, çıralar sen kokarken.
Sevda pınarlarında hasret akar oluktan,
Yazdığım her şiirde, mısralar sen kokarken.

Düştüm sevda ağına, göremedim önümü,
Acılar sıra olmuş, arıyorum dünümü,
Ne yana gideyim ki, şaşırdım ben yönümü!
Bütün gökler, denizler, karalar sen kokarken.

Yaşadığım hayatta sen çıkınca karşıma,
Dedim ki ceylan gözlüm, girdi gönül çarşıma,
Ben hep tura dedikçe, yazı geldi şansıma;
Hiç yazı diyemedim, turalar sen kokarken.

Yar dediğin vurunca seni tatlı diliyle,
Bir tutarlar inan ki, mecnun denen deliyle,
Çıkıp dağ başlarına, essem seher yeliyle;
Ayaklarım gitmedi, buralar sen kokarken.

Gözlerin kaldı bende, bakmaya doyamadım,
Sevda sarhoşun oldum, bir türlü ayamadım,
Ne aldıysam elime, giymeye kıyamadım;
Kaşkol, paltom, ceketim, bereler sen kokarken.

24.01.2017