Sen kokan son şiirim
Yine hüzün yine keder dolu
Sana yazılan sayfalar dolusu
Sitemlerimin son soluğu belki de
Her terk edilişin ardında
Acı renginde mısralar dolu yine
Ve yıkıldı tüm tabular beynimde
İçinde sen dolu korkular olan
Bitmesi gerekiyor bu şiirin
Sana yazıldığı için son sayfası
Ölüm uykusuna yatmak gibi
Son noktası konulmalı…
Sen kokan şiirimin son sayfası
Ve sen yoksun yanımda yine
Ben yazarken bu şiiri
Ki hiç olmadın zaten
Sayısını unuttuğum
Sana dair mutluluktan uzak
Sensiz cümleler dolu
Tüm şiirlerimi yazarken
Ve daha ortasına gelmeden sayfanın
Hala ağlamaktayım
Düşlerine benzin dökülüp ateşe verilmiş
Bir çocuk gibi
Sen kokan şiirin son sayfasındayım
Düş penceremin kırığından süzülen
Gökkuşağı mürekkebiyle portreni çiziyorum
Karamsar gözlerimdeki yaşlardan
Acımtırak kahve içiyorum
Sonra yeni bir aşka uyanır gibi
Sana yeniden âşık oluyorum
Sana âşık olmanın güzelliğini
Sen yokken de yaşıyorum
İçimde bir yerlerde
Sol tarafımın hava boşluğunda
Cam kırıkları dolu hala
Battıkça batar acıma duygusundan yoksun
Kendini yitirmiş bir cani gibi
Sensizliğe son adımı mı atıyorum
Bir daha dönmeyecek paslı raylar üstünde
Yılan gibi kıvrılan
Bir trene binerek
İlk defa bindiğim bir trenin koltuklarında
İzine rastlamadan
Sensizliğe doğru gidiyorum
Camının küçük bir kenarına
Küçük bir kız çocuğu kendi adını yazmış
Senin adına benzeyen
Vagonların gıcırtısında yuvarlanıyor çocuk
Ölüme yakınken
Gözleri kıvrılıp giden trende…
Bitmiş artık
Tükenmiş yaşanması gerekenler
Sende kaldı yarınlar
Dünler saklı yüreğimde
Ve seni her yâd edişimde
Oysa bir sonsun şimdi
Mürekkebi bitmek üzere olan
Kendi rengine âşık
Bir dolma kalem gibi
Bu şiir biter
Ve dolma kalem
Son mürekkebiyle
Son noktasını koyar…
Sen kokan son şiirim
Sen olmayacaksın
Önümde duran boş kâğıtların bekleyişlerinde
Tükenen sigaramın izmaritinde olmayacaksın mesela
Her dudaklarıma değdirdiğimde
Yapışıp kalmayacaksın
Sen dolu düşlere son veriyorum
Sen dolu kadehi boşaltmadan bekletiyorum
Tüm uykuları kovup
İçinde olduğun kadehe bakıp sarhoş oluyorum
Senin sarhoş edişinde
Seni unutmaya çalışıyorum…
Sen kokan şiirimin son sayfası
Sana dair tüm sözcüklerin tükendiği sayfa
Gözyaşlarımın hala sel gibi aktığı sayfa
Ve sen yoksun yine
olmadığın gibi Her ağlayışımda …
Ferman Kemal ZencirciKayıt Tarihi : 20.3.2014 00:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!