Sen Kokan Şehir Şiiri - Muhteşem Oksel

Ben, İzmir'de doğmuşum.
Şairin,
'Denizin Kadın,
Kadının deniz koktuğunu'söylediği şehirde.
Gün olmuş;
Haritayı katlayıp gelmişim,
Güneşin ışığıyla ülkemde,
İlk aydınlanan bu şehire.
Önceleri çok yalnızdım;
Dillerini anlamadığım,
Duygularını bilmediğim,
Bana benzeyen,
Benden farklı insanların bulunduğu,
Esen rüzgarların,
Barut kokusunu getirdiği
Bu şehirde,
Uzaklardan kan kokusunu.
Bağrı yanık anaların
Haykırışlarını duyardım,
Uzun geçen kış gecelerinde.
Çöpleri karıştıran,
Üstü başı kirli,
Sokak çocuklarını görürdüm,
Bir lokma için dilenen
Benim insanlarımı;
Onlar için buraya geldiğim halde,
Bana düşman insanlarımı.
Günler geçti,
Ve bir gün seni gördüm.

Nasıl oldu bilmem,
Yıldızların
Bu şehire daha yakın olduğunu gördüm,
Yıldızların, daha parlak.
Her yağmurun ardından,
Aniden güneşin açtığını gördüm,
Dizi dizi gökkuşaklarının sıralandığını
Bu şehirde.
Biricik aşkı Tamara için
Ölümü göze alan gencin,
Hüzünlü hikayesini dinledim,
Güleryüzlü ihtiyarlardan.
Aşk kokusunu çektim,
Ciğerlerime doyasıya bu şehirin.
Konuksever insanlarını gördüm,
İçten.
Günler geçti,
Ve bir gün seni sevdim.

Biliyorum,
Sana hiç söylemedim
Bu şehirin seninle güzel olduğunu.
Biliyorum,
Sana hiç söylemedim
Bu şehirin sen koktuğunu.
Söylemedim,
Artık korkmadığımı
Uzun kış gecelerinden.
Söylemedim,
Artık korkmadığımı
Seni sevmekten.
Söyleyemedim ceylan gözlüm,
Söyleyemedim.
Çünkü sevmeyi iyi bildim;
Ama sevilmeyi hiç bilmedim.