Sen kız kulesini seyrederdin,
Martı sesleri eşlik ederdi,çayının her yudumuna.
Gözlerine düşerdi ışıl ışıl parlayan suların aksi.
Ve ben unuturdum İstanbul’u gözlerinde.
Ne soğuğu hissederdi kulaklarım,
Ne de sıcağı çay yudumlayan dudaklarım.
Dilim de yanardı belki ama
hissedemezdim bile yüreğimin yangınından.
Bazen bir vapur sesi ile bölünürdü
Muhabbetimiz orta yerinden,
Sonra gülümser bitmesini beklerdin sükunetle,
'Nerede kalmıştık' der,
devam ederdin hayallerini sıralamaya,
İçinde benim olmadığım hayallerini,
Gözlerinde kurduğum hayallere feda eder,
Tebessümle, devam et sen kaldığın yerden derdim.
'Saatte epeyce geç olmuş, birazdan hava kararacak',
Sözlerinle bölünürdü hayallerim
Ve zaman denilen şey sadece o an gelirdi aklıma.
Bir daha ki sefere çaylar benden ama bak derdin,
Bir daha kine tamam derdim,
Sırf bir daha ki sefere sözünü duyabilmek için.
Bir daha kine gözlerindeki esaretim,
Sözlerimdeki cesaretim ile bir son bulacaktı.
Gözlerin gözlerimde, ellerin ellerimde,
Hayallerin hayallerimde olacaktı.
Ama bir daha kine ;
Ben bekledim,
Masada iki çay bekledi,
Martılar Vapurlar bekledi,
Kız kulesi bekledi,
Koca İstanbul bekledi,
Sen gelmedin...
Ömer Koç
Ömer Koç
Kayıt Tarihi : 7.5.2021 00:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!