Sen Bilmezdin Şiiri - Suzi Ayyıldız

Ben ümitlerimi yorgan yapardım sensiz gecelerde,
Sen bilmezdin…!
Hayallerime sarılır, yastığımla dertleşirdim saatlerce.

Zaman, zaman
Seni fısıldardım yalnızlığıma…
Cevap vermez, sessizce dinlerdi.
O anlardı beni;
Ne ah ederdi ne de tek bir sitem…

Gözyaşlarımı yüreğime dökerken,
Bir ah çekerdi bazen, usulca inlerdi.
Her damlada, sen kırıkları batardı kalbimin her yanına,
Kandamlardı o an sevdamıza.

Ve dahi,
Öbek öbek yığmazdım kederlerimi,
Bilmezdin… sen yoktun, bilemezdin…!

Karanlık alır, savururdu eteklerine boydan boya her birini,
Kalmazdı içimde bir damla acının zehri.
Gece sen olur, sarılırdı tüm şefkatiyle…
Sen bunu da bilemezdin, yoktun… yok!

Tüm acılarımdan,
Zifiri karanlık saklardı beni,
Usulca silerdi hafızamdan seni…

Çığlıklarımı sen duymazdın, duyamazdın…!
Oysa…
Oysa tüm çığlıklarım sanaydı…!
Lâl olurdu dilim,
Yine de olmazdı sana bir sitemim…!

Sessiz gecelerdi,
Kim bilir,
Belki de benim tek yârim…