Sen kimsin be kadın Şiiri - İbrahim Özde ...

SEN KİMSİN BE KADIN

Bir şafak vakti apansız girdin benliğime,
Kul,köle oldum gecedeki yıldız gibi,
parlayan gözlerine,
Bir anda hançer sapladın,zavallı yüregime,
Boynu bükük ugurlarken geceyi,
Oluyorsun taptıgım dag çiçegi,
Evvelinde kükreyen deniz,
sanki sana selam duruyor,
Denizdeki gemilerin siren sesleri,
Sanki senin güzelliğini çıgırıyor,
Öpülmeye hazır al al dudakların,
Yeni işlenmiş bıçak gibi,
Sevişme zamanı geldiğinde,
Ay gibi büyüyordu,
öpülmeye hazır al dudakların,
Seni düşünmek ölmekdi,kahrolmakdı,
Gözlerime sıgmıyor bedenin,
Ellerim ellerine,gözlerim gözlerine dek vurdugunda,
Damarlarımdaki kan çaglayan gibi şahlanıyordu,
Bak hırçınlaşınca dişlerim,
mosmor oldu bak dudakların,
Tan yeri agarınca çelikleşmişti,bütün bedenler
Sen kimsin be kadın;
beni bir anda,
Kendine kul,köle yapıp çekip gittin,
Gelecegime dair ne varsa,
çıkılması güç dağa çevirdin,
Hiç din iman yokmu sende;
Sana baglanmışlıgım eksilmez bu bedende,
Bu bıraktıgın izler,
Son nefesimde bile bulunacak bu tende.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR