Sen Kimsin Şiiri - Ayşe Başaran

Her kahpeliğe göğüs gerdim.
Kimse önün de diz çökmedim.
Kimse ye boyun eğmedim
Kimse ye eyvallahım da yok,
Bunu sen iyi biliyorsun.

Sevdik diye düştük mü,
Bu yürek ne fırtınalar ne yangınlar gördü,
Yılmadı yıkılmadı.
Aşkın dan ölsem de,
Sanma ki yıkılırım.
Sen ve senin gibilere inat,
Tökezlesem de kalkarım.
Dimdik ayak da kalırım
Ne kayalara dağ gibi dururum.
Sen kimsin be senin önün de yıkılayım.

Bu yürek ne depremler gördü,
Gidene kal demedim.
Ardın dan minnet etmedim.
Gözyaşlarımı buza çevirdim.
Yüreğimi kilitledim.
Dünüme perde çektim,
Ardımı görmedim.
Sen kimsin be sana yenileyim.

Bitirdin bende ki seni.
Son kırıntıları da ateşe verdin.
Külleri kaldı.
Deme ki küllerin de ararsın.
Arayamam;
Onu da en son çöpçüler aldı.
Küllüde kalmadı.
Yani;
Senin bende,
Bir çöpün kalmadı.
Şimdi kendi çöplüğün de ara,
Bulursun belki kendini.