Sen Kimsin Şiiri - Yavuz Mercan

Yağmur bulutları gibi beklenirsin
Bir rüzgar esince dağılıp gidersin
Sen kimsin

Dağlar gelse üstüne eyvallah dersin
Bir sinek ısırınca feryat edersin
Sen kimsin

Soğuk kış gününde ceketsiz gezersin
Temmuz sıcağında üşüyorum dersin
Sen kimsin

Dünyayı verseler bakmayıp geçersin
Çekilip köşene acı soğan yersin
Sen kimsin

Zalimin zulmüne baş kaldıran devsin
Mazlumun gözünün yaşını silersin
Sen kimsin

Deniz çıksa karşına yüzer geçersin
Geç deseler dereden gemi istersin
Sen kimsin

Kurşun girse göğsüne söküp atarsın
İğne batsa kalçana beş gün yatarsın
Sen kimsin

Gün gelir meydan okur nutuk atarsın
Düşer peşine gölgen korkup kaçarsın
Sen kimsin

Boyun eğmez kimseye dimdik durursun
Huzurda mahzun iki büklüm olursun
Sen kimsin

Tek başına kalsan durmayıp yürürsün
Topluluklar içinde ayak sürürsün
Sen kimsin

Gül verseler eline sevgi dolarsın
Yarinden ayrı kalsan saçın yolarsın
Sen kimsin

Yokuş tırmanırken koşarak çıkarsın
Aşağı inmek zor gelir tıkanırsın
Sen kimsin

Kabarır dalgalar Rabb'e sığınırsın
Çıkarır sahile başka Rab tanırsın
Sen kimsin

Nefes alamasan çırpınıp durursun
Hafif bir rüzgarda sönüveren mumsun
Sen kimsin

Öyleyim işte ben kimim sen bilmezsin
Hep senleyim ben yaşarken sen ölmezsin
Sen kimsin