Sen Kimlere Yar Oldun

Sen gidince tenimden güneş bile karardı
Buz tuttu anılarım Ağustos’ta kar oldun
Neyim varsa uğruna feda olsun diyorken
Ey vefasız sevdiğim sen kimlere yar oldun

Ben senin gözlerinde hasreti vurmadım mı
Gözünden yüreğime bir köprü kurmadım mı
Acıların önünde dağ gibi durmadım mı
Ey vefasız sevdiğim sen kimlere yar oldun

Hüzünler dalga dalga gelirken üzerine
Gönlümü siper ettim bedeninin yerine
Kaç kez uzandı elim söyle kaç kez eline
Ey vefasız sevdiğim sen kimlere yar oldun

Canımdan can giderdi bir dudak büküşüne
Dayanmazdı yüreğim yerlere çöküşüne
Neleri feda ettim bir defa gülüşüne
Ey vefasız sevdiğim sen kimlere yar oldun

Gün seninle doğardı şu karanlık dünyama
Hasreti çiviledin sevda ile arama
Dökülen yaşlarımı sakın ha ayıplama
Ey vefasız sevdiğim sen kimlere yar oldun

Ömür denen bu yolda bir tek sana güvendim
Yokluğunda nefesi hiçe sayan tek bendim
Yorulduğun yokuşta yürüyen merdivendim
Ey vefasız sevdiğim sen kimlere yar oldun

Umudumu alarak yuvarladın sırtüstü
Hayalimi çalarak yıktın beni dizüstü
Hayatımı yakarak koyup gittin yüzüstü
Ey vefasız sevdiğim sen kimlere yar oldun