Sen ki İnsandın Şiiri - Ömer Sevinçgül

Kardeşim,
Sana derim:

Dik tut başını,
Yüksek sesle konuş,
Söyle fikrini.
Ben böyle düşünüyorum, de.
Bence, de.
Bana göre, de.
Ben buyum, de.
Sen, sen ol
Anlat kendini.

Bak, onlar da insan.
Bak, onlar da aciz.
Yemek yerler, su içerler,
Ağlarlar, gülerler.

Değer ver onlara,
İnsanlara,
Ama korkma.
Onun korkusuyla doldur kalbini.
Yer kalmasın başka korkulara.
Korkarsan eğer,
Korkuturlar seni.
Sultan olmak isterler,
Teba ararlar.
Tokatlayacak ense,
Ezilecek böcek ararlar.
Boyun bükme,
Yere bakma sakın,
Gösterme enseni,
Hükmederler,
Ezerler seni.

Onlar ki,
Ezilerek büyüdüler,
Hakaretlerle beslendiler.
Sus, derler,
Düşünme, derler.
Onlar,
Pısanlar,
Susanlar,
Seni de kendilerine benzetirler.
Vakarı kibir,
İzzeti gurur sanırlar.
Sapı samana karıştırırlar.

Sen ki insansın,
Varlıklara sultansın!
Bak,
Yağmur senin için yağar,
Güneş senin için doğar,
Dünya senin için döner,
Pervanendir melekler.
Tanı kendini,
Tanıt kendini!
Bir O var, bir de sen,
Gerisi senin gibi.

Sen, sen ol.
Ben buyum, de
Böyle düşünüyorum, de.
Farket hürriyetini,
Kullan iradeni.
Kula kulluk edilmez,
O ne diyor,
O önemli.
Ne derler?
Ne derlerse desinler,
Senin gibiler!