Sen Ki Gülünce Şiiri - Ali Aldemir

Bilmezdim nedir korku
Neye benzer korkmak,
Bükülmez sanırdım bileğimi
Dağ bilip yumruğumu,
Sakınmayıp budaktan gözümü
Yürüyüp giderdim ekmeğin üstüne
Gülün üstüne gider gibi,
Gider gibi sevdanın üstüne
Senin yoluna,
Giderdim ölümlerin,
Kanın üstüne, puşt zulalarına,
Daha kolaydı sanki
T a n ı y ı p b i l m e d e n
Sevmeden önce seni yaşamak.
Emeklediğim düşe kalka büyüdüğüm
Çocukluğumun geçtiği ev,
Bu izbe sokaklar bu şehir
Ve yalnızlığım
Şimdi sensiz beni korkutur,
Uzattığımda sehpaya
Altındaysa sigara nasıl elimin
Duruyorsa nasıl yastık yatağımda
Ve nasılsa her sabah içtiğim kahvenin
T i r y a k i l i ğ i......
Sende öylesin,
Her dönüşümde bulmaya alışmışım.
Vurmasa da ayın aydınlığı yoluma
Temmuz
.....güneşli
.........gülüşün
Yeterdi bana,
Yolumu, yüreğimi aydınlatmaya.
Çiçekler açardı sen ki gülünce
...Türkü olur,
.... ırmak olurdu,
Yüreğim
... sevdaya
.... akan
Sen ki gülünce
... utanırdı gül,
Susardı bülbül
Uyanıp açardı güneş gözlerini
Aydınlanırdı gecem,
Sen ki gidince
Yalnızlığım daha bir büyüdü
Ve yalnızlığımdan duyduğum korkularım,
Sen ki gidince korkular tanıdım
... Ve
.... utanılacak
..... bir şey
...... olmadığını
Canlılara özgü olduğunu anladım
... Korkuların
.... korkmanın,
Şimdi uzun bir yol sana erişmek
Korktuğum yürümekten.
Çekip gitmek var ya
Unutmak var ya seni bir dem olsun
... Ben
.... çekip
..... gitmeye de,
Seni
... unutmaya da
.... korkarım
Sen ki gülünce........