İnsanın sevgisi, gözlerinden, sevdiğinin gözlerinin dibi dibine akıp gitmeli...
Değmeyene değer vermekten başka hiç bir şey değil bu yazı…
Biz seninle el tutuşurken bile bütün ışıkları karartırdık, güneşin önüne bile perde takardık…
Biz birbirimize yeten ışıklardık…
Göz göze gelmek bile tüm ışıklarımızı içine alırdı…
Sen ölüme ağlanır mı derdin, bense ölümü yazmam derdim, oysa şimdi ölmemiş birinin, değmeyenin arkasından, ağlıyorum…
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Biz birbirimize yeten ışıklardık...
Hikayenin saklı olduğu his sanırım bu cümlede gizli...ışık söndüğünde başlıyor bütün ağlamalar...öfkeler..ve yalnızlık korkuları...güzeldi...çok hemde!!
çok güzel içtenlikle yazılmış cümleler paylaşmak her şeyi tadında ne güzel. unutulmadığını bilmek birinin senin için üzüleceğini bilmek birini düşünmek ve hala sevmek ilk günkü kadar berrak duygularla. eline yüreğine sağlık
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta