Sen ki;
tüm karanlığımın ruhuna çöktüğü zamanlarım da bile,
korkmak yerine, karnın dizlerinde bir battaniye altına sığınmadan,
öylesine çıplak ve ayakta,
bende ki yıldızlara gülümseyip,
geceme bile sarılan kadınsın.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta