Sen Kendini Yurt mu Sandın Melendiz.

Etrafını sarmış, dağlar ve taşlar.
Sen kendini Yurt u sandın, melendiz.
Lale sümbül açmış, baharı başlar.
Sen kendini,yurt’ mu sandın melendiz

Başın Pare,pare, karın eksilmez.
Bağın yok ki,ayva turunç derilmez.
Çıkarım Bakarım Sılam görülme
Sen kendi yurt u sandın melendiz.

Sinende büyüdüm, suyundan içtim.
Gün geldi ağladım, gün geldi coştum.
Köyünde yaşadım, yolundan geçtim.
Sen kendini yurt’ mu sandın melendiz.

Şelekin den aşınca, uzanır ova.
Karşıda görünür, gariban Kula.
Bazen muhtaç olur,İnsan bir pula.
Sen kendini, pul’ mu sandın melendiz.

Emek alın teri, dik durur başlar.
Fukaralık serde, çatılmış kaşlar.
Köylümün çilesi,dert ile başlar.
Sen kendini, yurt’ mu sandın melendiz.

Hüzünlere boğdun, düştüm bir yasa.
Gönlümden eksilmez, gam ile tasa.
Düşman olmuş köyde, gardaş, gardaşa.
Sen kendini yurt mu sandın, melendiz.

İlk baharda,bağlar döner hazana.
Sitem karım bu yazıyı yazana.
Bahçeler bak şimdi dönmüş hozana.
Sen kendini, yurt mu sandın melendiz.

Azığı emektir, katığı teri.
Çalışır, didinir, kazancı darı.
İnsanları merttir dönmez hiç geri.
Sen kendini Yurt mu sandın melendiz.

Kış gelince, boranın var karın var.
Sinende,tutuşan birde har’ın var.
Korhaniyim, sana ahu zarım var.
Sen kendini, yurt mu sandın melendiz.
****************************************************************
Şiirin Hikayesi: Melendiz; Niğde’ nin Çiftlik İlçesinin bulunduğu geniş alanlı bir Ovadır Coğrafya da Melendiz Ovası olarak geçer ve Bir İl İlçe 16 Köy ve 5 beldenin bulunduğu yerin adıdır. Kış geldi mi bütün yolları kar kaplar günlerce şehir merkezine ve civar köylerden ilçe merkezine vasıta işlemez, işte böyle günlerden bir kış günü kendi köyüme anne ve babamı ziyarete giderken, Şeylekin denilen iki tarafı dağlarla kaplı olan dik ve yokuşlu boğaz ve aynı zamanda üç gün önce yağan karla kaplandığı için boğazı ve dik yokuşu araçla tırmanmaya başladım.
Araçta Zincir olmasına rağmen araç başladı patinaj yapmaya ne ilerii gide biliyorum, nede geriye ileri dik bir yamaç geri ise uçurumu olan bir yer, O saatlerde de hiçbir vasıtanın geçmemesi beni burada saatlerce uğraştırdı ve Sonunda paltomu çıkararak tekerleklere sarmak suretiyle bu dik yokuşu tırmandım ve yokuşu tepesine çıktıktan sonra arabayı bir kenara çekerek bu şiiri orada o günkü durum içerisinde yazdım.
Sitemim olsa da gene de çok severim, Çünkü Doğduğum büyüdüğüm, Suyundan içtiğim ve yolundan geçtiğim, Ekmeğini yediğim memleketimdir.