Sen Kendini Yakadur Şiiri - Mehmet İslami

Tezgâhında martavalı dokuyan
Düzenbaza sahtekâra koka dur
Kör gözüyle karanlıkta okuyan
Bülbül gibi şivekâra baka dur

Gayri ciddi olan ciddiyetsizler
Korkudan habire mümini izler
İslâmın en zayıf anını gözler
Sen burnuna halkasını taka dur

Yâdında mı Napolyonun ânları?
Yahudi Nasrani, Eti, Hunları?
Ermeni, rum, moskof, bu yonanları
Çıktıkları deliğine soka dur

Bu Cu. Ha. Pa. Kıraliçe gelini
Alamanya, Fıransanın elini
Hainlerin ağzındaki dilini
Allâh için Rasûl için çeke dur

Yılda dört mevsimin görülür hayrı
Ekilen anında biçilmez gayrı
Ahmak kendisinden düşmüştür ayrı
Yuları tak çeker iken seke dur

Arzu, emel hedefine menzilde
Vâsıl olur; kabûl ettir sen gelde
Hedefteki Turan, Kur’ân sağ elde
Sen; çakılan kazıkları söke dur

Alperenin cennetteki köşkünün
Yedi hilâl kâbûsudur şaşkının
Dînî-milli devlet ÜLKÜ âşkının
Sevdâsıyla sen kendini yaka dur

Dokuz tuğla yedi hilâl âşkına
Çıkıp kurul hilâfetin köşküne
Müslümansa yardım eyle düşküne
Namertlere mert kazığı çaka dur

Çeşit, çeşit ni’metleri sunar da
Her bir nankör yediğinde bunar da
On beş asır sarsılmayan çınar da
Yaprak döker dala değil köke dur

Üçyüz yıldır kan akıtan bu şerden
Ahlara mukabil gökten ve yerden
Cenneti âlâ’dan havzı kevserden
Ümmetinin deryâsına aka dur

Yanıma yatacak canımdır benim
Uğruna döktüğüm kanındır benim
İSLÂMİ der vatan; benimdir benim
Hırlayanın dişlerini döke dur