Makam versen sen kendine;
Bil ki nefsim aldanırsın!
Sorsan seni, sen son dine;
Belki bana inanırsın.
Sahi nefsim sen kendini;
Söyler misin ne sanırsın?
Öğrenmeden tam haddini,
Hakikaten kim sanırsın?
Bir zerreyken şu âlemde;
Sen ki, seni dev sanırsın(!)
Baksa idin mikroskopla;
Sen aslını zor tanırdın!
Geçip türlü safhalardan,
Âdem oldun sende güya(!)
Tanımazsan sani’ini;
Adam olmak; uzak rüya!
At kibir’i dön Kebir’e!
Sun Hamdi’ni gerçek Hayy’a!
Girdiğinde şu kabir’e;
Yutar seni yoksa Gayya!
Eder isen Hakka şükür;
Huzur vardır arzda sana!
Tam kul olsa şayet Şakir;
Baki cennet vardır ona!
İşte sana iki tercih!
Biri huzur, biri azap.
Gel huzura ol müreccih!
Uzak kalsın senden gazap.
Cihat ŞAHİN
02.02.2011-İZMİR
Kayıt Tarihi : 2.2.2011 12:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cihat Şahin](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/02/02/sen-kendini-ne-sanirsin-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!