Sen Kendini Bilmez misin Şiiri - İsmail ...

SEN KENDİNİ BİLMEZMİSİN
Oturamaz yatar geldin
Acizlikte sonsuz idin
Sen kendini bilmez misin

Yiyemezdin içemezdin
Kendin bulup alamazdın
Takatin yok duramazdın
Sen kendini bilmez misin

Rahmet verdi gönüllere
Şefkat verdi sinelere
Kaldırdı seni ellere
Sen kendini bilmez misin

Kirden temizlenemezdin
Üstün başın giyemezdin
Haram yerin örtemezdin
Sen kendini bilmez misin

Barınacak yerin yoktu
Sığınacak mekan yoktu
Baş koyacak yastık yoktu
Sen kendini bilmez misin

Sen küçüktün büyüttüler
Yedirdiler içirdiler
Sana libas giydirdiler
Sen kendini bilmez misin

Bir harfi bile bilmezdin
Kendin ilim öğrenmezdin
Sana her şey öğrettiler
Sen cehlini bilmez misin

Büyüdün sen baba oldun
Evlatlara hadim oldun
Hak yolu öğret onlara
Mesuliyet bilmez misin

Unutma ki sen çobansın
Süründen sen çok mesulsun
Bundan hesap vereceksin
Hesap günü bilmez misin

Helalinden rızık ara
Haramlara verme sıra
Sonra âtin olur kara
Yevmid dini bilmez misin

Fanidir dünyanın sonu
Değmez yüklenmeye onu
Belin büker at sen onu
Götürülmez bilmez misin

Dünyevi dost ve rütbeler
Kabire kadar gelirler
Vera için amel lazım
Salih amel bilmez misin

Hesap Günü amellerin
Açılırsa defterlerin
Susacaktır o dillerin
Sen mizanı bilmez misin

Zerrelerin dile gelir
Azalar tek tek söylenir
Hak tecelli edecektir
Adaleti bilmez misin

Bunları sen idrak eyle
Hayatını tetkik eyle
Kusurların temiz eyle
Günah kirdir bilmez misin

Hak huzura varacaksın
Hesapların vereceksin
İsmail defterin yokla
Sonra mahçup olacaksın
14.07.2003