Böyle gelmiş, böyle gitmez bu dünya.
Hep ben kaybettim, sen kazandın sanma.
Gün gelir sen de taparsın birine.
O beni terk edemez,
Uğrunda ölür sandığın.
Beraberliğin yiter gider bir gün.
Onunla geçirdiğin,
En güzel günlerinle birlikte.
Yıkılırsın.
Dünyanın sonu geldi sanırsın.
Ağlarsın günler boyu,
Ölümü ararsın.
Beni anımsarsın için burkularak.
Dayanılmaz bir arzu filizlenir içinde.
Koşup bana gelmek
Ve sarılıp boynuma
Af dilemek istersin.
Yine için burkulur,
Ya beni af etmezse diye.
Ağlarsın, ağlarsın ben ne yaptım diye.
Geçti Bor’un pazarı güzelim,
Sür eşeğini Niğde’ye.
Dudaklarımda,
Dudaklarının kor ateşi.
Yüreğimde aşkımın ateşi sönmese de,
En güzel duygularımla birlikte
Seni gömdüm maziye.
Kayıt Tarihi : 17.1.2003 15:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Özcan Nevres](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/01/17/sen-kazandin-sanma-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!