eksik yanım doğmayan güneşim sönen umutlarımın sahibisin hayat
beklemek boş yere bitmiş umutlar her yer karanlık
değme acılarıma dokunma yaralarıma kanasın bırak
ben vazgeçtim bir sıfır yenildim sana hayat...
gittim dönüşüm yok geriye istesemde dönemem
ne bedenimde takat ne yüreğimde kanamayan yer kalmadı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
