Sen Kaybolansın… Şiiri - Mustafa Cilasun

Soluk alırken
Geceye nispet hislerim
Durmuyordu
Ayaza, soğuk karanlığa
Kaybolmak
Adına dalmak istiyordu
Yetmişti artık
Boğazım da düğümlenen
Her bir azık
Oluyordu işte kuru hüzün
Ama sen yoktun
Bir daha olmayacaktın
Karanlıkların olacaktın
Böyle
Perişanlığı yaşatacaktın
Ne yaptım
Sessiz kaldım sabrettim
Seni kendinle
Dinlemen için bıraktım
Ayaz iyi ki var
Hınç kokum etrafı sarmıyor
İsyanım
Kendime sana varmıyor
Kuytu geceler
Ferah gamımın oldular
Sensizliği
Bir solukta okudular
Sen yoksun
Terk etmeyen ayaz var
Gecelerin
Yorgunluğunda kaybolansın