Sen Kavga Şehri Sen Sevda Şehri Ankara

Sen Kavga Şehri
Sen Sevda Şehri Ankara

Yıllar yılı doğu anadoluda ben
Göletlerde biriken sular gibi
Akışım fırat bakışım munzur
Ay yangını
Dökülüp sularına yıldızları gibi
Daha adı konmamış şiirler adadım
Tutuşsun bozkırların ey ankara
Yüreğimi bırakmıştım gitmeden sana
Ne bir umuttu ne bir onurdu
Çamurlu yollarında koştum
Gece kondular da buluştum
Dilimde fazla söz olmayacak
Dutluk da gazino da
Kışı olmayan baharlar bekledim
Kalabalık caddelerinde
Kara kaşlı kara gözlü esmeri
Çingene bakışlı kızlar döktü
İçinde yıllanmış külleri
Yeni yakılmış ateşler gibi
Ne zaman düşünsem içim ısınır
Başımda dağ yücesi güneş
Dalımda sevda yüklü heybem
Dilimde yarım kalmış türkü
Bu şiir sana ey ankara
Bu şiir sana
Boşun vaz geçer sanma
Sar sarmala al yüreğine beni
Kızıla çalsın gökyüzü
Kıvılcımını saça saça alevlensin
Dünyaya ışık tutan şavkınla
Umut dolsun sana açılan yollar
Tüm mevsimler bahar
Bütün aylar haziran
Gülüşlerim yankılansın sokağında
Sen kavga şehri sen direniş şehri
Son türkümü de söyleyeyim sana
Tel tel nağme nağme inlesin
Kaleye karşı altın dağın da