Sen karaya vururken çocuk,
Biz evdeki koltuklarımızda televizyon izliyorduk,
Sonra iki çekirdek çitletip bir kaç bardak çay içiyorduk,
Esnemeye başlıyorduk ağzımızı yırtarcasına,
Sonra gidip yatağa kıvrılıp yatıyorduk..
Sen karaya vururken çocuk,
Biz de birbirimizi vuruyorduk,
Kürdü Türkü ayrı yerlere koyup,
Kardeşliğimizi dinamitliyorduk...
Sen karaya vururken çocuk,
Biz oylarımızı hesaplıyorduk,
Stratejistlerimizle toplantı yapıyor,
Yeni yeni metodlar geliştiriyorduk...
Sen karaya vururken çocuk,
Biz komedi dizilerine gülüyorduk,
Sen orada öldüğün vakit,
Biz de kendi insanlığımızı öldürüyorduk...
2 EYLÜL 2015
Ömer Faruk KaramanKayıt Tarihi : 2.9.2015 21:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Önceki gece Türkiye kıyılarında dünyayı sarsan mülteci dramları yaşandı. İki lastik bot battı. 5’i çocuk 12 kişi yaşamını yitirdi. Geriye hafızalardan silinmeyecek kıyıya vurmuş çocuk cesetleri kaldı...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!