Dudaklarımdan kan akıyordu
Kan.
Yapış yapış
Yıllarca damarlarımda hapsolmanın intikamını alırcasına
Kanıyordu dudağım
Sana kanıyordu.
Seni arıyordu.
Sana kanıyordu.
Adını fısıldadıkca kanıyordu.
Son bir feryat.
Akan kan.
Kan değil nehir.
Zamanla susmayı öğrendim
Sustukca kanamam durdu.
Kanamam durunca da …
Boğuldum.
Ahmet Hamdi ÜnalKayıt Tarihi : 15.6.2013 00:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!