Halâ kısık sesle konuşmalarıma susuyorum.
İçime dökülen gökyüzüne senin ellerinde batan güneşi seyredebiliyorum.
Sevgimin biçimlenmiş halinin sen olduğunu kanıtlayabiliyorum.
Günlerdir hayalini kurduğum o ilk buluşmayı çalınmış bir zamanın olduğunu biliyorum.
Israrla gizlenmiş bir rüya olduğunu uykularımda hissedebiliyorum.
İnsanlardan biri işte sen sevdiğimi ayırabiliyorum.
Bir gün sesinle uyanacağımı,
En güzel çığlıklarına tutunacağımı,
Sönen güneşe gözlerinle yakacağımı,
Gitmek yerine kalmanın yolları hep uzun olduğunu biliyorum...
Sonra ağlayayışlarım birbirini tamamlayacak;
Dün, bugün, yarın.
Hüzünlü, samimi, mecburi...
Beni dünyaya alıştıran gözlerini unuttum zannetme !
Bakıyorum hâlâ aynaya.
Senden çaldığım zaman talihsizlik değildi, kendimle birlikte sana vereceğim bir ömürdü.
Sonbahar ısararlı bir şiir, kış istemli bir gece mucizesini hayal etmekti seni görmek...
Kayıt Tarihi : 23.12.2021 18:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!