Sen gitme.
Bu kaçıncı intiharı
yelkovanın?
Zamanın leşine
üşüşüyor özlemler.
Kollarımda sevgilim.
Nefesi istila ediyor
bedenimi,
sessizliğe dokunacak
oluyorum.
Uçurumun dibine
düşüyor sesim.
Vazgeçti kendinden
sabah,gece uzun.
Sen kal sevdiğim,
göçüp giden
hüznün kanatlarına,
asılsın yokluğun.
Kayıt Tarihi : 22.5.2004 10:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!