Sen Kadın Şiiri - Nevin Gündüz

Eksiktir hep bir yanın,
Ezildikçe sertleşip
Kırıldıkça çoğaldın
Çeliğe verilen su misali
Kor ateşlerden çıkıp
Daldıkça suya
Daha bir güçle, inançla
Yine, sil baştan, yeniden vardın

Sen kadın
Bereketli buğday tarlasında
Mağrur bir başaktın
Tohumlara can veren kutsal bedeninde
An oldu
Çakallar ağzında salya akıttın

Bin yıllar ötesinden
Toprak kokar,
Gül kokar,
Keder kokar ellerin
-Yenilsende, kutsağıdığın sevdanda
Düştükçe direnip
Umud’a, düş’e yeniden ayaklandın

Zaman oldu
Salkım saçak, türküler
Saldın yellerde
Gün geldi
Dağlanıp,kavrulmuş bağrında
Ağıtlar yaktın, izbe köşelerde

Bilirim
Oysa ne gizler saklı
Susturulmuş yenilgilere
Gece gözünde,
Yıldızlara, gönüllü yataklık yapmış
Şavkına dargın
Mah yüzünde

Sen ki
Baharlar doğurdun
Karakışlarda,
Cennet kokulu
Bebeler emzirirken koynunda
Sana
Hak görülmeyen
Yutkunduğun özlemleri
Beslerken ninnilerde
İnadına
Geleceğe gururla, inançla
Al beşikler salladın

Sen her şeydin
Sen BACI, YÂR, YAREN,sen ANA, sen KADIN!..