Sen Kadın Şiiri - Orhan Ekinci

Sen kadın.
Ömrü mevsimin baharı,
Ruhu kuşun kırık kanadı.
Dışı çiçek açmış.
Yalancı bir baharmış.
İçi sanki kömür karası,
Gel gör ki, içinde yarası.
Rengarenk entarili kadın.

Sen kadın,
Bir çiçek gibi narin,
Yaprağı gibi yemyeşil gözlerin.
Rengarenk çiçekler toplar.
Annesinin kokusunu arar.
Annesi Gül demiş adına.
Kader Kara'yı koymuş bahtına.
Sorana Karagül der adına.

Sen kadın.
Bu gece kaçıncı kez bedenin
Tutsak düştü aynı tene,
Kaç ölüm var dudağında?
Kaçını astın bir darağacında,
Kaçını bıraktın azgın sulara?
Kaçı bir dua olmuş dilinde,
Çırpınışında can vermekte.

Sen kadın,
Ne saklı düşlerin var,
Hiçbiri gün görmemiş.
El değmemiş saçların,
Boylu boyunca çocukların.
Ne derin acıların var,
Üstünü örtmüş gülüşlerin.

Ah kadın.
Her kıştan sonra bahar.
Ömrü hep kışta beklerdi.
Gülüşleri yeri göğü inletir.
Geceleri gözyaşı dinmezdi.
Hep bir umut bir umut derdi.
Zamanla umutlar da tükendi.
Ah be kadın.!
Mutluluk en çok sende güzeldi.
Lakin yüzün hiç gülmedi