Sen kadar soğuk Şiiri - Buğrahan Arslan

Evin en soğuk odasında,
Yine aynı şarkıyla bekliyorum gelmeyen zamanı.
Aklımdan bir an çıksan, belki uyurum
Belki bir banka uzanırım gece,
Gökyüzünü seyrederim, yıldızları sayarım.
Gerçi hep aynı sayı çıkacak biliyorum
Ben en fazla sana kadar sayabiliyorum...
Aklımdan çıkmayan anılar silinse keşke.
Belki amansız bir hastalığa yakalanırım
Ateşim yükselir, sesim kısılır
Kısık sesle de olsa sayıklarım seni ...
Ellerin ... onları da unutabilirdim belki
En azından soğuk aylar gelene kadar....
Evin uzakta olsa ne iyi olurdu
Gelemezdim akşamları pencerenin önüne
Her defasında beklemezdim dışarı bakmanı..
Peki ya gözlerin, hani kocaman olan
Baktığında çocukmuşçasına sevindiğim,
Onları görmesem her gün olmaz mıydı ?
Yine düşer miydi kirpiklerime sağanaklar?
Keşke bağırarak ağlaya bilseydim,
Akıp giderdin belki o zaman içimden
Ağladıkça daha derinlere akmasaydın keşke.
Seni hiç tanımasaydım mesela,
İlk kez karşılaşsaydık aynı parçada
Tekrar aşık olsaydık aynı duyguya.
Ben yine aynı parka gitseydim geceleri
Aynı banka uzansaydım, aynı seni özleseydim,
İçimde uçan hayvanlardan bahsetseydim,
Evet, hayvan diyorum.
Kelebeğin ömrü kısa olur uçuşmasın karnımda,
Ben yine seni özlüyorum..
Evin en soğuk odasında.