Sen İstersen Şiiri - Sultan Yürük

Ateşten bir gömlek olsaydın giydiğim
Belki de
Çıkarıp sırtımdan atabilirdim seni
Gel gör ki
Giyilmişim ateşinin üşüyen bedenine
İstersen soyun beni
Üşürsün...

Neden
Ateşten gömlek gibiyken; birileri, birilerine
Aynen şu karpuz misâli
Ben yeşil bir gömlek gibi
Sarılmışım hayâline...
Ve gözlerin
O kapkara gözlerin gömülmüş yüreğime
İstersen
Soyun beni de gör, üşürsün...
Gözlerin dökülür, sen dökülürsün
Ya ben?
Ütüsüz gömlekler gibi
Buruş, buruş olmaz mıyım?
Solmaz mıyım
Ve dahi ölmez miyim, sensiz, nefessiz...
Ya ben?
Ben mi denir bana, içimde sen olmadan?
Ya da
Ben nasıl çoğalırım
Bakışların, içimde çoğalmadan?
Sen istersen soyun beni
Soyun ve at!
Sen dökül, gözlerin dökülsün!
Düşelim kara toprağa, istersen yine
Ve her bir gözünden yeniden sen ol
Sen, yine beni bulursun
Her bir senin sarılmış hayâline...

Ateşten bir gömlek olsaydın giydiğim
Belki de
Çıkarıp sırtımdan atabilirdim seni
Gel gör ki
Acılar beni giyinmiş gizlenen zehirine
Zehir gibi, zıkkım gibi
Göz, göz olup gömülmüşsün
Göz, göz olan ciğerime...

Onca acını büyütmüşüm içimde
Onca sancını!
Oncadır! ..
Şefkatle sarmışım yine
Bir gün olsun off! dememişim
Bir gün olsun şikayet etmemişim
İçimde yanışından, içimi yakışından...
Acısını içinde saklayan
Pırıl, pırıl yeşil bir biber misâli
Acına tutunmuşum, gülümsemişim...

Ateşten bir gömlek olsaydın giydiğim
Belki de
Çıkarıp sırtımdan atabilirdim seni
Gel gör ki, aşkına giyilmişim...
Ne yüreğim sensiz
Ne de, kabuğundan ayrı olur
Acı biber, tatlı karpuz
Ateşten bir gömlek gibiyken; birileri, birilerine
Ben yeşil bir gömlek gibi giyilmişim hasretine
Ben içimi boşaltamam
Sen istersen soyun beni
Soyun da
Dökülüver ellerime...

Yayınlandı