Gözlerinde doğar her sabah güneş..
Yüzünde parlar her gece ay
Yeri ile göğü ile sen aşık olduğum şehirsin.
Sen İstanbulsun
Ay gibi yüzün,
Saçların gökyüzüm.
Nerene dokunsam bir yıldız düşer ellerime,
Nerenden geçsem bir yıldız kayar ellerimden.
Sen İstanbulsun.
Dalgaları dudaklarına çarpar marmaranın; durmaksızın,
Haliçten dolanır kaşların
Üsküdar çevreler yanaklarını.
Gamzelerinde saklıdır şehrin güneşi.
Tebessümünde baharlarım
Hüznünde kışlarım saklıdır
Sen İstanbulsun
Yaşamalıyım bu şehri
Yaşlanmalıyım bu şehirde.
Her karışında adım adım dolaşmalı
En ücre semtlerine muhakkak ulaşmalıyım
Her bacasında tütmeli
Her ocağında pişmeliyim bu şehrin
Sen İstanbulsun
Ben bakmalı bu şehrin çehresi
Ben konuşmalı gürültüsü
Ben susmalı bu şehir her şafak vakti
Ben kokmalı bütün nebatı
Sen istanbulsun
Ben yağmalıyım bu şehire
Ben esmeliyim içinden
Kar olup kaplamalı
Güneşinde ermeliyim şehrine
Sen istanbulsun
Kıyameti kopmadan bu şehrin
Asla ölmemeliyim...
Kayıt Tarihi : 6.9.2013 08:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!