Sen İstanbul Şiiri - Fehmi Özören

Taşı, toprağı derlerdi atalarımız,
Anadolu’nun ana yürekli şehri İstanbul,
Kucak açtın herkese, oldun sıcacık yuvamız.
İki kıtanın bir yarısı, uygarlığın beşiğisin sen.

Medeniyetler tarihinde seni aradım İstanbul,
Kelimelere sığmayan mazini gördüm.
Nice ulular kocatmışsın İstanbul,
Asırlara sığmayan bir ihtişamsın sen.

Alemler Sultanı’nın müjdesine vesilesin sen…
Eba Eyyubel Ensari’yi yollara düşürensin sen.,
Fatih’i o müjdeye kavuşturan sevgilisin sen,
Tüm şarkın ve garbın bitme özlemisin sen.

Yedi tepeden yer, gök, deniz her yer tarih kokuyor,
Tarihe ışık tutan evliyalar senin bağrında yatıyor,
“Bir hilal uğruna, yarab ne güneşler batıyor”
Diyerek Dua eden evlatların yurdusun sen.

Bulunmaz dünyada, güzellikte bir eşin,
Gökkubbeye ezan vakti dalga dalga yükselişin,
Boğazlar, köprüler, Haliç’in, hatta her şeyin,
Akılları esir alan meçhul sevgilisin sen.

Fark etmez ne dili, ne dini, ne rengi,
Her gelen kimse sana gönlünü verdi,
Hiç vakit geçirmeden yine geldi,
Mısralara sığmaz, anlatılmaz bir diyarsın sen.