Sen istanbul Şiiri - Ferdi Aydın

Gülümseyişinle gözyaşlarının
Çimene çiğ düşmeden buluştuğu.
Ayrı Görüşlerin Aynı dili Konuştuğu.
Minarelerinde kuşların uçuştuğu.
Her gününe her caddesine
Ayrı Bir öykünün oluştuğu.
Geceleri matem
Sabahları içime meleklerin doluştuğu.
istanbul...

Sessizliğini seviyorum

Gözlerimi kapatıp bir sahilinde olduğumu düşlemeyi.
ve her sabah kalkarken bütün hayallerimden düşmeyi.
Gülümsemeni seviyorum bir yanın ağlarken.
Beceremiyorum kızsamda sana küsmeyi.

Sana Gelmek

Asyayı üzmeden avrupalı olmak
İstanbula varmaktır.
ve istanbula gidenler hep istanbula gelirler.
Ardında kaldıysa seni bilenler
Nerde olursan ol oraya gurbet denir.

Beni Bilen İstanbul

İçinde olupta yerini bilmeyenler var senin.
Hayatımın yağmurları ardındaki gökkuşağımsın.
Bir ben varım içinde senin her renginin.

Güzel İstanbul

Boğaz köprüsü ışıktan bir gerdan boynuna.
otomobillerden banane,bana ışıkları lazım.
Bütün hüznü çöktümü saray burnuna
Güneşe akşam doğarken
Anlam katacak göklerin aşıkları lazım.

Ben İstanbul

Salınarak yürümek iskeleleri yosun tutmuş rıhtımlarında.
Saf bir hüzün kaptım ağlayan martılarında.
Aşık olmayı dilerken bütün dilek kuyularında.
Ömrümü Alnımdaki yazıya bıraktım
Keşke sevilebilecek kadar güzel kalsan hep