Sen İşçi Sözüm Sanadır Şiiri - Ercan Cengiz

SEN İŞÇİ SÖZÜM SANADIR

sen işçi, sen, sözüm sanadır
sen ki kızgın demiri tanıştırdın suyla
suyu harçla, harcı demirle
yüreğinin acısıyla işledin açlığa
iskeleler üstünde yükselttin duvarı
limanlar yaptın yüzdürdün gemileri
uçakları yaptın uçurdun semada
patronun anlamaz laftan, anlamaz gayri
onun kapısında itleri vardır
yemek artıklarından beslenen
ya senin, senin neyin var emeğinden başka
bilmem ki kimin içindir emeğin
hani doyurabilsen kendini
yaşasan bir insan gibi onurla
bilirsin bir tek doyurmak da değildir yaşamak
hani gözü kalmasa çocuğunun meyvede, sebzede
ette, balıkta, giyecekte, oyuncakta
fabrikada sen, ocakta sen
tersanede sen, kömürde sen
savaşta sen ölürsün hepsinden erken
açlıkla sınanan sen, zindanda sen varsın
bilmez misin kimin içindir ellerin
kime akar emeğin, söyle kime

ah bir kendine gelsen
bilsen kutsallığını emeğin
uyanıp da görsen sahibi olduğunu dünyanın
hangi dilde, ülkede, dinde
hangi renkte olursa olsun derin
alın terini damlattığın toprağa bakıp
ah bir durabilsen ayaklarının üstünde
görmez misin, bilmez misin
duymaz mısın ard arda inen çekiç seslerini
saçılan kıvılcımlarını çeliğin
makineleşmiş bedenini insana evirsen yeniden…
silahı yapan sen, mermiyi sen
arabayı, tankı, uçağı, oyuncağı
villayı, asfaltı, bağı bahçeyi, yolu, köprüyü
açlıkla boğuşan sen, ölen sen yaptıklarının altında
ve çocuğunun gözünde küçülen

ah bir yerini bilsen
bilsen ki o gözünde büyüttüklerin
sen olmasan bir gün duramayacaklarını ayakta
ah bir bilsen bir merminin bir can aldığını
ve bilip de tutabilsen kardeşinin elinden
savaşa ve sömürüye karşı dimdik ayakta
ah bir tutabilsen sıkıca, içine girdiğin o işçi tulumuyla
sarılıp, duyabilsen kardeşinin yüreğini
ah bir duyabilsen en ince telinden
çıkarıp alırsın özgürlüğünü
ah bir dinlesen kardeşini, gözyaşını okusan
işitsen göçük altındakilerin son nefesini
ve ‘iş kazası’ altına gömülenleri yıllardır
bir bebenin annesiz, annenin topraksız
toprağın susuz yeşermeyeceğini
yani sen olmadan duracağını hayatın
ah bir kavrasan, inansan kendine
kendi adına gücünü bilsen de bilesen
barışırdın toprakla, suyla, güneşle
bu dünya senin

(Adsız Fırtınalar Doğuyor)