sen meşguliyetlerinden inince yeryüzüne
gözlerin geç geliyor her seferinde
ve içine çöreklenmiş acıların taşıyor dudaklarından
sen inince yeryüzüne
gözlerin hep gecikiyor
bir ipte asılı duruyor zaman
mutlak bir kaybolmuşluk sabahında
sis basmış astım krizinde bir orman
ve yapraklarından tedbirsiz damlalar düşüyor toprağa
sen telaşında senelerin
yanlı bir düş kuruyorsun
tutunsun diye üzerine bir yaşam
bir ömrün daha yok ki yaslanıp içinde yaşamaya
kopuk dallarına küsen ağaçlar çıkınca yoluna
alıp başını giden hüzünlü bir nisan oluyorsun
sen meşguliyetlerinden inince yeryüzüne
yüzün nurlanıyor her seferinde
ve içine hapsettiğin tutkuların koşuyor damarlarından
sen inince yeryüzüne
yüzün bize umut veriyor
Kayıt Tarihi : 27.4.2007 10:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kopuk dallarına küsen ağaçlar çıkınca yoluna
alıp başını giden hüzünlü bir nisan oluyorsun
.....Çok güzel bir şiir. Usta kaleme yakışmış, kutlarım.
TÜM YORUMLAR (2)