“Sen”im Şiiri - İbrahim Şengün

Sen gülerken yüzler “yüzüne” kapanıyor
Kirli aynalardan sökülüyor gözler
Gözlerindeki gökkuşakları lazım herkese;

-Sen görmediğim bir coğrafyanın ceylanısın.

ekliyorum;
senin varlığındaki her saate bir gülüş
her geceye bir dua
kabul et beni
sana geldim
kapındayım
solgun benzim senin yüzünde can bulsun
sevda örtüsü ile ört
sür yüzünü yüzüme

-Sen tazeliğini yitirmemiş gülsün.

Yüzümü “yüzüne” kapattım
Dilsizim.lâlım.
Adım kadar yalın
Ve bir o kadar alıntısız
Ve bir o kadar “sen”

-Gayri ben “sen”im…