Sen İlla Şiiri - Demir Mutlugil

Bir adı daha var İlla’nın… Siz bilmeyin

Kör uyanıyor kışlık duygularım,
Uyunamamış gecelerde
Sağır kalkıyor dişlenmiş çarşaflarım
Sesin gecenin üçü İlla…
Çekiçle örs arasında
Yüzün ertesi günümün mecmuası
Ön yüzleri kırılıyor bakadurduğum aynalarımın,
Gözlerim darmadağın
Yüzüm düşüyor sabaha kırıklıklarla
Düğümlü bir mendil oluyorum,
Hüzün demlerken iki dilim açlığım
Bayramlık alınmamış çocuklarla

Kırk kapıda kırk kilitsin İlla,
Alçak sesle konuşulmuş odalarda
Meselayım sanki seninle,
Sözün gelimi
Gücüme gidiyor bir daha,
Işıkları yakmadan sarılmışlıklarım
Yağmurlu bir,
Öğleden sonrası oluyorum
Yağmur yüzlü kızların
Bir kitap olsam keşke diyorum,
Taş mekteplerde
Ya da bir tüy kalemi
Boş sanılan sayfaların

Dününe uzanabilsem ahlarının,
Yetmeyen boyumla
Sana değmesinler diye İlla
On üç kere kıskansam,
A ile başlayan elleri
B leri üç kere,
İki şehrin,
Dört bir yanında
Bana aydınlıkta sarılsan,
Hep sonra
Alsan bekaretini onlardan,
Versen bana İlla

Bereli dünlerinin merhemi gibi,
Sür diyorum beni her yanına İlla
Ya da beş yerimden bıçakla,
Eski şarkıların nakaratlarıyla
Ya da…
Hadi gel de,
Derinden çekilmiş bir of la
İsminden kuş yapayım,
Hazeran sandalyeli masamda
Uçayım,
Seviyor demeyi ezberlettiğim papatyalarımla

Suadiyekasımikibinonaltı