Sen! ilklerimin ilki Şiiri - Sezai Efiloğlu

Sen! ilklerimin ilki!
Sen, var ya hem ilk sevgilim,
Son sevgilim ve hala sevgilimsin.
Sen damağımın tadı,
Gözümün nuru,aşkımın adısın.
Gözümde ki yaş,
Kalbimde ki nabzı yüksek aşksın.

Sen! ilklerimin ilki!
Sen! çaresiz hastalığım,
Kavuşmakta acemiliğim,
Sevdam da ustalığımsın.

Sen! ilklerimin ilki!
Sen! ruhumun derinliklerine nüfuz eden,
Şarkılarımın ritmi,
Adını her andığım da
Ve her duyduğum da,
Kalp atışlarımın ürkek nabzı,
Gözlerimin toz pembe bakışı,
Sevdamın alev alev yakışısın.

Sen! ilklerimin ilki!
Seni çoook! ama çok sevdim.
Bu kadar çok sevmeseydim,
Sevdiğini bilmeseydim,
Ölmezmiydim?
Ölürüm! ölmesine ölürüm de,
Umutlara kanat çırparak,
Aşkımla,sevdamla övünerek,
Belki! belki tekrar görürüm.
Bil ki! kim bilir belki de,
Bu sevdayla ölürüm.

Sen! ilklerimin ilki!
Dallarına tünediğim güvercinim,serçem,
Dağ eliğim,menekşem!
Tadından, kokusundan haz
Mutluluktan nasibi az ben!
Senin için! yanlızca aşkımız için,
Neyi,niçin ve nasıl yapmalıyım?

Sen! ilklerimin ilki!
Sana sevdam o kadar çok,o kadar çok büyük ki!
İfade etmeye dilim,Yazmaya elim-kolum tutulur.
Bil ki! senin olmanın; seni almanın,
Sen de beni, bende seni bulmanın,
Çaresini, bir yolunu bulmalı.

Sen! ilklerimin ilki!
Dünya denen bu alemde ki zindanda
Dört duvar arasın da,
Doğan güneşimsin,ayımsın.
Yıldızımsın tek tek saydığım,
Uzanıp tutamadığım,
Adını sayıkladığım.

Sen! ilklerimin ilki!
Ben! sana mahcup,
Aşka mahkümum
Sensin matlubum,
Sana,sana mecburum,
Sen de ol mahbubum

Sen! ilklerimin ilki!
Sen! dağlarımın karı,
Mevsimlerin baharı.
Sen, ifadelerimin,
İçin de saklısın kelimelerimin.
Sırrımsın, sakladığım gizlerimsin.

Sen! ilklerimin ilki!
Sen,Hüzünlerimin bitişi,
Kalbimin atışı,
Hayata bakışımsın.
Sen! her şey de ve her yerdesin.
Her şey de sende.
Umutlarım bil ki elinde.
İşte! sen busun bence!
Ben! ben neyim sence?
Aaah! ilklerimin ilki aah.

13/08/2009