Sen İle Ben Şiiri - Nicole Özlem Grützmann

ne seni biraktin bana
ne de seni aldin benden
hep yuvarlanip durduk birbrimizden
ne sen bensiz oldun
nede ben sensiz
hep kactik hislerimizden
ne sen bana cok geldin, ne az sen bana
dolduramadik yari bos sevdaglarimizi
yada yarim kalmis gönüllerimizdeki arzularimizi
sen kactikca ben kovaladim
ben kactikca bir adim ötedeydin
nekadar kara deliklere saklansam isigim oldun..
ne kadar isik olduysanda sen kactin karanliklara
yani hep kovalamaca
ben kactim sen yakala
sen kac ben hep yaninda olmaya calistim
sen o yoldan yürürken, ben diger yoldan yürümüsüm megersem
yani cikmaz yolara girdik ikimizde
ne sen geri gidebiliyorsun, nede ben bir adim öte..
hep ayni yerdeyiz.. ne geri ne ileri..
dönüp dolasip ayni kentteyiz
ne sen bana bir adim gelebiliyorsun, ne ben sana.. yolarimiz kesik ayri ve soguk kentde
sicak olacak mümkünsüz bir yerde
yüregim yaniyor yinede
ne kadar soguk olsada sensiz gecelerimde
gündüzün günesi vursada bedenimi... üsüyorum iste
ne beni isitacak bedenin yok, ne beni deli divane edip sözlerin yok
benim yüregime yakan o gözlerin yok
ey sen kara sevdaya mahkum olan
senki Cehennemde yan,
sıcağa dayan.....
dediklerinde ben üşümüştüm...